Voortgezet onderwijs
ouders

In het schoolondersteuningsprofiel (SOP) staat welke hulp een school geeft. Er is een verschil tussen basisondersteuning en extra ondersteuning. Basisondersteuning is de hulp die iedere school kan bieden, zoals aanpassingen bij dyslexie of dyscalculie. Extra ondersteuning gaat verder. Daarvoor is vaak een plan nodig per leerling. Niet iedere school biedt dezelfde extra ondersteuning aan. Daarom is het van belang om goed te kijken welke ondersteuning nodig is en via welke school deze optimaal kan worden aangeboden.

De school overlegt met jou als ouder over de hulp die je kind nodig heeft. Zit je kind al op de school, dan kan ook informatie van de mentor en andere docenten worden gebruikt. Bovendien kan een school informatie opvragen bij de vorige school of bij zorgverleners. Een school heeft toestemming van de ouders nodig om informatie van buiten de school op te vragen.

Bespreek met school wat jij en je kind van de ondersteuning verwachten. Zijn dingen niet duidelijk, stel dan vragen. Maak je belangrijke afspraken? Zorg ervoor dat je deze ook schriftelijk of per e-mail vastlegt. Zo kun je later terugvinden wat er precies is afgesproken.

Als de school je uitnodigt voor een gesprek, vraag dan eerst waar het gesprek precies over gaat. Zo kun je je voorbereiden. Bedenk wat je wilt vragen en wat je zelf wilt vertellen. Schrijf dit voor jezelf op. Als je dat fijn vindt, mag je altijd iemand meenemen naar het gesprek. Dat kan de andere ouder zijn, maar ook een hulpverlener of een goede bekende van je kind.

Scholen kunnen niet altijd de hulp bieden die een kind nodig heeft. Ze zijn dan ‘handelingsverlegen’.  
De school gaat dan met de ouders in gesprek over hoe het verder moet. Het is goed om te weten dat de school nog altijd zorgplicht heeft. Een leerling kan pas worden uitgeschreven als er een school is gevonden die beter past.

Nee, meestal is een diagnose niet nodig om extra hulp te krijgen. Wel zijn er uitzonderingen. Zo is er wel een diagnose voor dyslexie nodig om extra tijd voor een toets te kunnen krijgen.

Als er extra hulp nodig is voor een leerling, zijn er gesprekken op school. Dat zijn gesprekken met de mentor, zorgcoördinator en andere deskundigen, zoals een psycholoog, logopedist of jeugdarts. Zulke gesprekken noemen we multidisciplinair overleg (mdo) of ‘gesprekken met het Ondersteuningsteam (OT)’. Als ouder mag je daar altijd bij zijn, tot je kind 16 is. Daarna heb je toestemming van je kind nodig om erbij te zijn.

In zulke overleggen kan ook gesproken worden over extra onderzoek door bijvoorbeeld een logopedist of psycholoog. Voor dit onderzoek moeten de ouders toestemming geven. Vanaf 12 jaar moet ook naar de mening van het kind worden gevraagd. Vanaf 16 jaar is toestemming van het kind nodig.

Een schoolondersteuningsprofiel (SOP) is een document waarin staat welke ondersteuning de school kan geven. Scholen moeten iedere vier jaar een nieuw SOP maken. Het document is te vinden op de website van de school of in de schoolgids.

Een ondersteuningsplan is een document met de afspraken die er zijn over extra ondersteuning. Ieder samenwerkingsverband maakt zo’n ondersteuningsplan. Scholen binnen de regio gebruiken het plan om samen aan passend onderwijs voor alle leerlingen te werken.

 

Sommige vmbo-leerlingen hebben extra hulp nodig om hun diploma te halen. Voor die leerlingen is er leerwegondersteunend onderwijs (LWOO). Dat is een pakket met ondersteuning, zoals huiswerkbegeleiding, bijles of training. Scholen bepalen zelf hoe de ondersteuning er precies uitziet.

Praktijkscholen zijn middelbare scholen waar leerlingen vooral leren door te dóen. Leerlingen krijgen in het praktijkonderwijs veel begeleiding in kleine klassen. Met een opleiding op een praktijkschool kunnen ze later praktisch werk gaan doen in bijvoorbeeld de techniek, zorg, persoonlijke verzorging of horeca. Of ze kunnen ze doorstromen naar het mbo.